Okres pandemii to szczególnie trudny czas dla dzieci. I nie chodzi tu tylko o to, że musiały szybko wdrożyć się do zdalnego nauczania, często nie mając dostępu do Internetu lub odpowiedniego sprzętu, ale przede wszystkim o ich stan emocjonalny, kiedy zmuszone zostały do graniczenia kontaktów z rówieśnikami i tak naprawdę zamknięte w czterech ścianach.
Początkowy stan euforii i zadowolenia z tego, że nie trzeba będzie chodzić do “znienawidzonej budy” przerodził się w nudę, zniechęcenie, a w niektórych przypadkach nawet depresję.
W pierwszych dniach kwarantanny rozentuzjazmowani rodzice, cieszący się z tego, że będą mogli spędzić więcej chwil ze swoimi pociechami, z czasem stali się coraz bardziej podirytowani i zmęczeni.
Na małej powierzchni w mieszkaniach zrobiło się tłoczno, a wszyscy zaczęli sobie wzajemnie przeszkadzać. Pojawiła się przemoc, strach i pragnienie u wielu dzieci, aby uwolnić się z tej domowej klatki.
Co możesz zrobić dla swojego dziecka:
Zachęcaj również swoje dziecko do stawiania pytań.
Przykładowe tematy do poruszenia w rozmowie z dzieckiem:
-
Pokaż dziecku ilustrację, jak wygląda wirus SARS-CoV-2. Wytłumacz, że wywołuje chorobę o nazwie COVID-19, która jest podobna do przeziębienia.
-
Naucz zasad prawidłowego mycia rąk, wytłumacz, kiedy należy je myć i dlaczego jest to ważne (możesz pokazać mu dostępne online materiały wideo).
-
Wytłumacz, dlaczego w czasie epidemii ważne jest utrzymywanie odległości ok. 1-1,5 metra od innych osób i dlaczego należy unikać dotykania innych osób w tym okresie.
-
Porozmawiaj o tym, co to jest kwarantanna i jak się w niej należy zachować.
-
Wytłumacz, że czasem w przypadku zakażenia konieczny jest pobyt w szpitalu, a także wyjaśnij, że dzieci bardzo rzadko chorują na tę chorobę. Wytłumacz, że osoby starsze (np. dziadkowie) mogą przechodzić chorobę ciężej i z tego powodu musicie czasowo ograniczyć spotkania z nimi.
-
Wytłumacz, że ta choroba powoduje zmiany np. w podróżowaniu, pracy, szkole. Wyjaśnij, że ograniczenia są podejmowane po to, aby można było tę chorobę szybciej pokonać.
-
Wytłumacz, że sam nie znasz odpowiedzi na wszystkie pytania i że odpowiedzi na niektóre pytania poszukają także naukowcy.
Rodzice zaczęli tęsknić za otwarciem szkół, a dzieci za rówieśnikami, którym mogłyby się zwierzyć. Internet, który do tej pory był im ograniczany, teraz stał się jedynym sposobem porozumiewania się z kolegami i koleżankami.
Więc drogi rodzicu:Rodzice zaczęli tęsknić za otwarciem szkół, a dzieci za rówieśnikami, którym mogłyby się zwierzyć. Internet, który do tej pory był im ograniczany, teraz stał się jedynym sposobem porozumiewania się z kolegami i koleżankami. Wiec drogi rodzicu:
Kontroluj szczególnie treści, z którymi styka się Twoje dziecko w internecie i na portalach społecznościowych. Może być mu trudno zweryfikować ich wiarygodność. Okaż zainteresowanie aplikacjami w telefonie i stronami w internecie, z których dziecko korzysta. Porozmawiaj o bezpieczeństwie w sieci, gdyż dziecko w sytuacji braku zajęć w szkole znacznie więcej czasu będzie poświęcało internetowi. Spróbuj wspólnie z dzieckiem ustalić, ile czasu będzie spędzało w sieci i te zasady egzekwować.
Część rodziców udaje się do pracy, a dzieci zamiast usiąść do lekcji, serfują po Internecie. Wiadomości, które płyną z mass mediów nie napawają optymizmem. Dzieci czują lęk i strach. Brakuje sensownych komunikatów dostosowanych właśnie do najmłodszych, by mogli oswoić się z sytuacją, zrozumieć, co się dzieje.
Niektóre dzieci mogą bać się, że same zachorują lub że rodzic zachoruje i umrze. Mogą czuć złość związaną np. z ograniczeniami w kontakcie z rówieśnikami. Zapewnij je, że nawet trudne uczucia, są normalne i mogą się nimi dzielić. Wytłumacz, że sam też czasem czujesz złość, smutek czy niepokój i jak sobie z tym radzisz. Zapewnij dzieci, że są bezpieczne, a dorośli pracują nad tym, aby wszystko szybko wróciło do normalności, a ono mogło wrócić do przedszkola lub szkoły. Zadbaj o to, aby Twój przekaz był prawdziwy i autentyczny.
Zamknięcie w czterech ścianach najtrudniejsze jest dla dzieci, z rodzin dysfunkcyjnych, ogranicza ich wolność i swobodę, a także możliwość wszechstronnego rozwoju. Jest jednak w obecnej sytuacji konieczne. Każdy z nas powinien obserwować, co dzieje się za ścianą naszego mieszkania i interweniować w razie potrzeby.
Rodzicu nie wszystkie dzieci reagują na stres w ten sam sposób, są liczne zmiany w zachowaniu dzieci na które należy zwrócić uwagę. A przede wszystkim: ,,nadmierny płacz i rozdrażnienie, nadmierne zmartwienie lub smutek, niezdrowe nawyki żywieniowe (objadanie się, brak apetytu) lub senność,drażliwość i „odgrywanie” dziwnych zachowań, trudności z uwagą i koncentracją, niewyjaśnione bóle głowy lub ciała, w przypadku nastolatków: używanie alkoholu, tytoniu lub narkotyków.”
Koronawirus nie zwalnia nas z empatii i pomocy innym, szczególnie najmłodszym, którzy często są bezbronni.
Bibliografia:
1. Ochrona zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży.
2. Dziecko i koronawirus.